22.07.2020 – De eerste coronasessie om jingles in Dallas in te zingen is een feit. Door de social distance moesten de zangers 1,80 meter uit elkaar staan om te mogen zingen. Door te zingen kun je aerosolen in de lucht krijgen, hele kleine druppeltjes met het Covid-19 virus. Er kon dus geen enkel risico worden genomen. Jon Wolfert van JAM in Dallas laat zien hoe zo’n sessie toch werkte. Bekijk de video.
Ondanks corona toch een zangsessie bij JAM in Dallas – Still uit video Jon Wolfert
Ondanks corona toch een zangsessie bij JAM in Dallas – Still uit video Jon Wolfert 2
14.06.2020 – Jinglebaas Jon Wolfert van JAM in Dallas weet in zijn zondagse show op Rewound Radio elke keer maar weer interessante jinglefeiten te brengen. Wat wil je ook als je bedrijf sinds 1974 maar liefst 253 naamgegeven jinglepakketten heeft opgeleverd, die vele vele duizenden keren opnieuw zijn ingezongen voor radiostations over de hele wereld.
Een recent voorbeeld van zo’n interessant jinglefeit is de uitleg over de herkomst van cut 12 uit de serie Spirit of ’76, gemaakt voor WJR in autostad Detroit. Welke jingle? Nou, onze lezers in Brabant (en die zijn er veel!) kennen de cut als de jarenlang gebruikte uuropener van alle uitzendingen en als de begintune van de nieuwsuitzendingen van de regionale Omroep Brabant.
Omroep Brabant uuropener jaren ’80
De herkomst van deze cut 14 uit het pakket Spirit of ’76 liet Jon Wolfert onlangs horen door het draaien deze muziek…
Let’s go blue in combinatie met de jingle (tune).
Let’s go blue
Het nummer heet “Let’s Go Blue”, bevat 32 maten en is 40 seconden lang. Het hoort zowel bij de Universiteit van Michigan als ook bij diverse sporten, zowel op de middelbare school als professioneel. De melodie van Let’s go blue is halverwege de jaren ’70 gecomponeerd door Joe Carl en voor het eerst gearrangeerd door Albert Ahronheim.
Joe Carl was student aan de Universiteit van Michigan en tubaspeler in de Michigan Marching Band. Hij speelde het deuntje al improviserend tijdens een hockeywedstrijd in de Yost Ice Arena. Men zegt dat het nummer vleugels kreeg nadat het werd gespeeld door de Michigan Marching Band tijdens de nationale uitzending van de Orange Bowl in 1976. De eenvoudige kreet Let’s go blue werd spontaan geroepen door de bandregisseur van Michigan, George Cavender, die deze in een vlaag van enthousiasme uitriep nadat het nummer verschillende keren was uitgevoerd. Tekst en muziek raakten snel in de smaak bij het publiek.
De fans van de footballclub in Detroit (in de staat Michigan) hebben het zich als clublied toegeëigend. Wie de binnenkomst van het team in het stadion wil zien, moet vooral even hier kijken. Een belevenis. En ja, er is voor de échte liefhebber ook bladmuziek van het lied.
Het origineel: Let’s go blue door de Michigan Marching Band .
WJR Detroit
De JAM set Spirit of ’76 is bevat 12 rock/talk jingles voor 760 WJR in Detroit. En omdat dit station veel sport in haar uitzendingen doet, was er natuurlijk ook een sport-tune nodig, en dat werd deze cut 12.
Luister hier naar een combinatie van de tune van JAM in Dallas en een resing voor Omroep Brabant van Top Format in Haarlem.
De krant Michigan Today heeft een reeks podcasts, waarin deel 4 de achtergrond schetst van Let’s go blue. De geinige titel is How we went blue en de podcast is hier te horen.
07.01.2020 – Dit wordt verplicht luistervoer voor elke jinglefan: de drie historische programma’s die Jon Wolfert maakte over WABC, Music Radio in New York. Wolfert is de baas van jinglefirma JAM Creative productions in Dallas. Hij groeide als native New Yorker op met WABC, Het was zijn home town station. Dallas was dé marktleider vanaf 1961, het station met de meeste luisteraars van Amerika. Jingles, zelfpromotie en de Top 40 waren de stijlkenmerken van WABC. Wereldwijd werd het succes gekopieerd. Zeg maar gerust: gejat. In 1983 was het over. Toen werd WABC all talk, nadat AM was weggegleden in populariteit. WABC kijkt elk jaar terug op de eigen geschiedenis in Rewound. Jon Wolfert maakte een geweldige terugblik, door de geschiedenis van het station te reconstrueren. Aan de hand van de jingles.
Jon Wolfert als adolescent bij één van zijn helden, WABC DJ Cousin’ Bruce Morrow.
Nog een paar befaamde gasten: Klaas Vaak, Lex Harding en Karel van der Woerd kijken de kunst af in de WABC studio (april 1973) bij DJ Chuck Leonard (Foto Stichting Norderney)
21.12.2019 – Jinglebedrijf S2blue heeft een aardige video online gezet met een resing van een aantal PAMS jingles. De jingles zijn weliswaar eerder dit jaar ingezongen, maar de video is nu pas online gezet. Volgens het bijschrift is good old jinglemaker Steve England ervoor van pensioen teruggekomen. En inderdaad zien we de oprichter van Alfasound / Tapetricks en S2blue in de video terug als stemregisseur. De resings (nieuwe teksten op bestaande jingles) zijn voor Manx Radio‘s Carnaby Street Club.
Volgens de Facebookpagina van S2blue is good old jinglemaker Steve England ervoor van pensioen teruggekomen. En inderdaad zien we de oprichter van Alfasound / Tapetricks en S2blue in de video terug als stemregisseur.
PAMS was een jinglebedrijf in Dallas (Texas, VS) dat heeft bestaan van 1951 tot 1978. Daarna is het een tijdje in andere (meerdere) handen geweest, tegenwoordig valt het bedrijf onder de vlag van JAM van Jon Wolfert, ook in Dallas. Die onderneming bestaat nog steeds. De video van S2blue in de UK is met een uitstekende camera en lens opgenomen, te zien aan de haarscherpe beelden met veel scherpte/diepte. Drie stills ervan zie je bij dit bericht. Luister en kijk hier naar de sessie.
De JAM studio’s aan Parkdale Drive 5454 in Dallas – foto JAM
22.11.2019 – JAM Creative Productions in Dallas bestaat vandaag precies 45 jaar. Taart en champagne voor oprichters Jon en Mary-Lyn (wiens letters J And M samen JAM vormen). Het berichtje over het jubileum op de Facebookpagina van JAM bevat enkele interesse wapenfeiten die we nog niet wisten van dit jinglebedrijf. Sinds de oprichting in november 1974 zijn er bij JAM 5.200 sessies geweest, 23.000 orders binnengehaald en meer dan een kwart miljoen jingles ingezongen. O ja, en bij oprichting stond I can help van Billy Swan op nr. 1 in de Amerikaanse charts. Kijk, die kennis pik je dan toch mooi even mee.
