09.05.2019 – Dit bericht schrijven wij met het oog op morgen. Morgen is namelijk de 15.000ste uitzending van NOS Met het oog op morgen. Deze jubileumuitzending wordt live gemaakt vanuit de Verkadefabriek in ‘s-Hertogenbosch.
De vaste tune van het programma gaat al mee sinds aflevering 1, die werd uitgezonden op maandag 5 januari 1976. De (begin- en eind-) tune bestaat uit 2 delen: een gezongen stuk van Reinhard Mey (Gute Nacht Freunde) en een instrumentaal gedeelte. Dat instrumentaal gedeelte was de tot 2011 maar liefst 25.398 keer gespeeld door het VARA Dansorkest, vanaf donderdag 13 oktober 2011 is dat het Metropole Orkest.
“Buiten is het 15 graden, binnen zit
Lucella Carasso.”
De openingszinnen van het programma worden steevast geschreven en uitgesproken door de presentator van dienst. Morgen is dat voor één keer anders: luisteraars mogen deze zin schrijven, de beste wordt voorgelezen. Heb je een suggestie? Mail naar speciaal.oog@nos.nl.
Op 15 januari 2015 plaatsten wij een artikel over 26.000 X Gute Nacht Freunde. Dat kun je hier herlezen.
Sinds dag 1 is de vaste stem van Met het oog op morgen Hans Hogendoorn. Sterker nog, de week voor de eerste uitzending waren er enkele proefprogramma’s, waarbij Hans Hogendoorn ook al van de partij was. Van hem zijn de woorden “buiten is het X graden, binnen zit <naam presentator>”.
We vroegen Hans stil te staan bij de 15.000ste Mhoom (want zo wordt het programma in de draaiboeken vaak ingekort). En toen bleek Hans dichterlijke kwaliteiten te bezitten. Lees mee:
“15000 maal al, heeft aan het eind van de avond de zanger op zijn gitaar getokkeld, en een paar regels gezongen, 15000 maal nam een orkest de melodie over, en 15000 maal stelde een ‘ghost guide’ de presentator voor, die vervolgens zo’n 10 uur werk van een (gemiddelde) vierpersoonredactie tot middernacht omvormde tot beluisterbare gesprekken met gasten en correspondenten.”
Hans, bedankt!
De Blue Tango is niet van de hand van Ramin. Leroy Anderson schreef dit tangonummer. Maar Ramin maakte er een bewerking van. Of eigenlijk twee. De eerste keer al in 1960 – maar dat is een slome versie van het nummer. De tweede versie komt uit 1963 en is te vinden op de lp Sid Ramin and his orchestra – The big band sound of Sid Ramin (RCA/Victor LPM 2716). Wie hem vindt wacht meestal een teleurstelling. In Europa is de lp vooral in mono uitgebracht.
Sid Ramin wist tot 2006 niet dat dit tussendoortje op een album vol filmmuziek in Nederland zo bekend was geworden. Jammer ook, want auteursrechten voor het jarenlange tunesgebruik heeft hij nooit ontvangen. “Dat was natuurlijk omdat Blue Tango wordt toegeschreven aan Leroy Anderson’, schrijft hij. “Maar diens melodie komt pas na 70 seconden. De inleiding van het nummer en het outro zijn mijn eigen arrangementen.” De ironie wil dat juist díe delen voor de tune zijn gebruikt, terwijl Leroy Anderson en zijn rustige tussenstuk werden weggeknipt. “Had ik dat nou maar als twee aparte delen laten registreren, dan was er niets aan de hand geweest. Ik zal zal dat nog lang betreuren”, zo liet hij ons desgevraagd weten.
In 2013 had Paul Schwendener een interview met Sid Ramin namens de The Film Music Foundation. 