07.06.2013 – Fluid AC was de afkorting van Fluid Acrylic Painting. Waarbij je als kunstenaar acrylverf een beetje verdunt met terpentine en dan met zware klodders tegelijk het doek bewerkt. Totdat SOB in Amsterdam de nieuwe effect library zo noemde, die deze week een fikse uitbreiding heeft gekregen. Waarin ze bij SOB ook flink met geluid hebben gesmeten en kleuren met elkaar hebben gemengd, zullen we maar zeggen, want dat is vast de achterliggende metafoor. Een productie library is een verouderde term. Tegenwoordig wordt het imaging genoemd, en de geluidjes en effecten die daar allemaal inzitten heten isers, wipes, drones, breakers, combos en impacts. Stations als Sky en Veronica (en collega’s van hen in Miami en Denemarken) gebruiken de effecten al, LUISTER naar deze samenvatting. “Deze sounds ga je gegarandeerd in je mapje favorieten zetten, zegt SOB, geheel in de taal van deze tijd. De aanvulling heet Fluid AC #2. Tot en met vandaag geldt een speciale korting. Zie: sob.nl.
De basement banden van Ben Bode
Ben Bode was betrokken bij de zeezenders Delmare, Caroline en Radio Paradijs. In zijn studio aan de Hoge Nieuwstraat 3a in Den Haag werden
de bandprogramma’s (en de jingles en de commercials) gemaakt voor Caroline in de laatste dagen. En dat was grappig, want nog geen 150 meter verderop had je het torentje van de premier, en net om de hoek, aan de Kneuterdijk, zat de Raad van State. Burchten van overheidsmacht, die Caroline met de uitzendingen aan het ondermijnen was. Het is net als bij de Beatles, hun heerschappij duurde maar dik zeven jaar, maar daarna had je decennia nodig om te ontvlechten wat er eigenlijk allemaal was gebeurd. Voor Ben waren het tropenmaanden, en nu de jaren zich aaneenrijgen is het weer leuk om terug te kijken. Bijna 25 minuten audio uit de Hoge Nieuwstraat periode zette hij op Youtube. ‘Ben Bode is nog in leven”
, zegt hij. En hij schrijft er ter toelichting bij: “Samensmelting van opnamen (audio) in de Hoge Nieuwstraat in Den Haag.. toen geluk nog gewoon was. Ja, ik nam alles op… als een natte lap als het ware…. Luister, huiver en aanschouw de subtitles… allemaal op waarheid berust….. vraag het maar aan de betrokkenen. En nu begin ik pas….” Lachen, die audio, er komt een boel voorbij, waaraan mensen vast niet herinnerd willen worden (zoals Eddie Keur). In hetzelfde reusachtige pand begon Ben jinglemaatschappij Probe Score. Daar zullen we het in de toekomst nog ‘ns over hebben……
Barbershop zang door jingle singers
05.06.2013 – Ze behoren tot de oude getrouwen van PAMS, Gwinsound en TM, ze heten Brian Beck, Glenni Rutherford, Susie McCue, Dan Alexander en Jim Clancy. Stuk voor stuk zijn ze in staat om te ‘blenden’, ofwel – om hun stemmen feilloos om te smeden tot één geheel met a capella zang, die je een
siddering over de ruggengraat jaagt. Brian Beck zingt al ruim vijftig jaar in jinglekoortjes, Jim Clancy is de gevierde dirigent van de Vocal Majority. Gleni Rutherford zong hoog mee op de trompettonen in PAMS series 27 (Jet set), en Dan Alexander is ook nog steeds op afroep actief in de jinglebizz van Dallas – hij was de man die de sonovox-stemmen bij PAMS deed. Ze zongen niet alleen om den brode, maar ook omdat ze het gewoon leuk vonden om te doen. ‘The Collection” heette hun Barbershop-quintet en LUISTER eens hoe goed ze waren met hun versie van de evergreen ‘By candlelight’. Ze worden hier gedirigeerd door Paris Rutherford, die later muziekleraar werd aan de North Texas University, en boeken schreef over het Vocal Jazz Ensemble. Hij is nog steeds actief, heeft een eigen beschrijving en dirigeert ook nog steeds – vergrijsd als hij is in het vak. KIJK maar eens, zijn groep heet The NEW Collection.
JAM zit op Facebook
04.06.2013 – Jinglebedrijf JAM in Dallas zit sinds gisteren op Facebook, en omarmt zo dus het moderne leven. Veel is er nog niet te beleven op de pagina, die op 3 juni online is gegaan. Een omslagfoto en een logo. En toch al meteen 60 likes, zo gaat dat in het leven. Mogelijk is er straks wel wat te beleven want Jon Wolfert, de baas van JAM, belooft heel wat. “Hello broadcasters and jingle fans!, schrijft hij, “You asked for it, so now JAM has an official Facebook page. There’s nothing on it yet except our logo and a pretty picture of our building. But “like” it anyway and let’s see what we can make together.” Nou, het zal ons benieuwen.
Een gouwe ouwe van het REM-eiland
Even tijd voor een gouwe ouwe. De voorbereidingen voor de bouw van het eerste televisie-eiland ter wereld, het REM-eiland, startte een halve eeuw geleden. Een jongensboek, volgens de pers (in werkelijkheid zat daar het grote geld achter, onder meer van Cornelis Verolme en Pieter Heerema). Geen wonder dat de herkenningstune daar op inhaakte, Naar Zee, heette-ie (refrein: Stoere jongens, ferme knapen). Uit de tijd dat Nederland nog de VOC-mentaliteit had, zullen we maar zeggen. Heel onbeholpen dingetje trouwens, het melodietje werd met onvaste hand gespeeld op een xylofoon. Dat kan beter, dacht de Nederlandse beatgroep ZZ & de Maskers. En ze namen in november 1964 hun ‘North Sea melody’ op. Ook gewoon ook weer ‘Ferme jongens’,
maar dan met alle registers open. Of TV Noordzee het ooit als een herkenningsmelodie zou hebben gebruikt is hoogst twijfelachtig. De zender filmde namelijk ook hoe het Rolling Stones concert in het Haagse Kurhaus op 8 augustus 1964 volledig uit de hand liep. Maar zond dat nooit uit, want ze wilden een ‘positieve zender zijn’. En dan een tune in beat stijl, gespeeld door langharig en ongetwijfeld werkschuw tuig? Vergeet het maar. Ach, het is vooral een academische discussie, want voordat ze het plaatje klaar hadden, was het REM-eiland al door mariniers en de rijkspolitie overmeesterd. ‘Wat een boel moeite om een televisie uit te zetten’, schreef de New York Post er twee dagen later over. Het genootschap gaf aan de gewaardeerde collega’s van mediapages een hele stapel scans van alle televisie-apparatuur die ze bij de REM zo uit de catalogus van 1 september 1963 van RCA hadden gepikt. KIJK daar maar snel.
