31.10.2013 – “De natuur is prachtig, maar je moet er wel wat bij te drinken hebben”, zei de dichter Willem Kloos ooit. En wat een waar woord! We huldigen dat principe bijna met wekelijkse frequentie. Om de uitspraak maar eens te parafraseren: jingles zijn mooi, maar je moet er wel wat bij te eten hebben! In Amerika, waar alles groter is (zoals de groep aan jingle-fanaten) was dat kennelijk al eerder een gat in de markt. Jinglefan Jan Hoogesteijn fotografeerde tenminste dit reclamebord tijdens een wandeling in een ‘overigens zeer saaie mall’ te Los Angeles, zoals hij erbij schreef. Jingle Bitz is wel een erg mooie naam voor wat doodgewone pretzels zijn (die kennelijk jingelen in je mond, hier heette dat: ze smaken zoals ze kraken). In Nederland kun je die hooguit bij de Lidl in de schappen vinden. In Amerika worden ze overal te pas en vooral te onpas op tafel gezet. Dan kun je behalve bij de natuur ook bij jingles misschien maar beter de jajem op tafel zetten. Prosit! Ad Fundum. Et Cetera.

30.10.2013 – Bandrecordertapes zijn uit. Waarom zou je nog een spoeltje in een kartonnen doosje willen hebben met jingles erop? Alles is digitaal te ruilen. Even een wetransfertje er tegenaan, en de verzameling is alweer uitgebreid. Maar een authentiek bandje in de kast is nooit weg. Sommigen willen ze gewoon voor de heb, al is de bandrecorder al jaren geleden een keer bij het grof vuil gezet. Wie wat van Tanner wil kan nu zijn slag slaan op Ebay, zestien Tanner tapes liggen er te wachten op de hoogste bieder, met een paar aardige daartussen, zoals The Best (ingezongen voor Antigoon in Antwerpen), Somethin’ Special, Music and More en – euh – meer. Veertig pond, de 26 gevraagden ponden voor post en verpakking zijn uiteraard ridicoulous.

29.10.2013 – Jules Buckley wordt de nieuwe chef-dirigent bij het Metropole Orkest. Hij volgt de Amerikaan Vince Mendoza op, die eerder dit jaar om ‘persoonlijke redenen’terug is getreden. Het orkest heeft het moeilijk. In de bezuinigingsoperaties is het Metropole Orkest de helft van het budget kwijtgeraakt, inmiddels is meer dan een kwart van de orkestleden vertrokken, ze kunnen of willen niet leven van het halve contract dat het orkest hen nu nog maar kan aanbieden. Sinds augustus is het Metropole Orkest niet meer gelieerd aan de omroepen. Dat heeft zijn nadelen (het geld!) maar het heeft ook voordelen en unieke kansen, zoals alle managers het leren op een heidag. Zakelijk leider Marc Altink ziet zelfs een “scala aan mogelijkheden om zichtbaarder te worden en nog meer toegevoegde waarde te tonen.”  Je moet altijd even zuchten als je een dergelijk mantra hoort van een directeur die dan niet eens met de ogen knippert. In één ding heeft Altink gelijk: vroeger mocht het orkest geen neveninkomsten buiten de omroep binnenhalen, nu is dat een bittere noodzaak geworden. Jules Buckley krijgt de taak om het orkest, zoals dat heet, “nog meer aan de voorkant van de jazz- en pop-ontwikkelingen te brengen.”