01.11.2012 – Deze promo is uit de oude doos, gemaakt voor het fameuze Jingle item van Ferry Maat. Alweer 37 jaar geleden. Jinglefans van toen – zoals wij – zaten er destijds elke week met rode oren klaar voor, om met de bandrecorder of de cassetterecorder het item van de radio op te nemen. Bijzonder was, dat de jingles ‘los’ werden gedraaid, “zonder er doorheen te praten”, zoals Ferry altijd zei. En als er een brommer voorbij kwam, hoorde je het storen op de radio in de opname. Op internet is tot nu toe niet gek veel te vinden over dit fameuze jingle item.
Het jingle item werd iedere donderdagavond om 20.30 uur uitgezonden in de TROS Soulshow van Ferry Maat op (toen nog) Hilversum 3. De eerste aflevering was op donderdag 20 november 1975. Later verhuisde het item naar 21.30 uur. Het eerste jingle item werd gevuld met de filler “Padoedadoe”, een onderdeel van het jinglepakket dat Cees Smal eerder dat jaar had gemaakt voor de TROS. Dat pakket bevatte later beroemd geworden jingles als “Jongens wat is het koud” en de genoemde filler “padoedadoe”. Daarin had zangeres Letty de Jong een hoofdrol, niet helemaal toevallig de vrouw van Cees Smal.
Steevast werd na het jingle item de Soul Power Smash Play (SPSP) gedraaid, een soort soul-hittip van Ferry. Van de jingles daarvoor waren er 2 versies. De eerste week van het jingle item was de SPSP Gil Scott-Heron met Johannesberg. Ook vast gebruik: het begin van het jingle item telde Ferry af van 3 tot 1. Dan konden de liefhebbers “de bandrecorder starten”. Aan het einde van het jingle item was steevast de jingle van Graham Central Station te horen; “T.R.O.S. radio, Ferry Maat Soulshow”, gemaakt op We’ve been waiting.
In het archief van het Genootschap radiojingles en -tunes zitten 94 afleveringen van het jingle item, beginnend dus op donderdag 20 november 1975 en eindigend voorjaar 1978.
In de zomer van 1978 keerde het jingle item terug in drie afleveringen vanwege het nieuwe jinglepakket van de TROS: The Winning Score van TM, dat op donderdag 1 juni 1978 in première ging.
Het allerlaatste jingle item is een eenmalige, als Ferry de JAM-song draait, een prachtige audio-opsomming van jingleproducent JAM in Dallas. Dat was bij gelegenheid van de productie van The Best Show 1 en 2 in september 1987, dus het laatste jingle item is van najaar 1987.
Later zullen we op Jingleweb nader terug komen op het jingle item. Heb je intussen vragen of opmerkingen, mail ons!
Marcel Dujardin uit Breda mailde nog een leuk jingle-weetje: In de laatste Soulshow bij Radio 538 (1995) deed hij ’t óók nog ’n keertje. Het waren de Soulshow-classic jingles (fast & slow) máár dan acapella. Maat vertelde in de uitzending, dat ’t ’n Duitse vocal-groep was, en dat je dat wél kon horen, maar alléén als je ’t wist. Luister maar ‘ns goed: “Zool Zjoo Klèzzikz”. Bedankt, Marcel!
Category Archives: Jingles
NRJ Frankrijk kiest voor 3e keer PURE Jingles
Exclusief: 40 jaar Soulshow in jingles
22.10.2012 – Vandaag, maandag 22 oktober 2012, bestaat de Ferry Maat Soulshow precies 40 jaar. Jingleweb eert Ferry Maat met een SPECIALE DEMO, met daarin de beste jingles en fillers uit 40 jaar Soulshow. En natuurlijk ingesproken door … Mister Soulshow himself: Ferry Maat. Exclusief op www.jingleweb.nl. We zijn er trots op. Meer nieuws over 40 jaar Soulshow op de speciale fansite of op de site van Ferry Maat zelf.
De Soulshow begon op zondag 22 oktober 1972 op zeezender Radio Noordzee Internationaal van 14.00 tot 16.00 uur onder de titel: “Zondagmiddag Soul op Noordzee”.
Het programma met Ferry Maat is in de loop der jaren uitgezonden op Radio Noordzee Internationaal (1972-1974), de TROS op Hilversum 3 (1974-1988), Radio 10 (1988-1990), Hitradio/Radio 538 (1992-1995), Radio Veronica (2003-2008) en Arrow Jazz FM (2011-nu).
Jinglezangers zingen ook wel eens géén jingles

Op de foto – uit 1973 – de zangeressen Bettye Zoller (l) en Trella Hart aan het werk in de studio van TM in Dallas.
Gemankeerde popsterren
12.10.2012 – Discjockeys zijn gemankeerde popsterren, is een populair gezegde. Ze draaien weliswaar de plaatjes van de Top 40, maar zouden veel liever zelf een zanger zijn. Dat geldt zeker voor Tony Blackburn. Hij begon op Caroline, ging naar Radio London, opende BBC Radio One en doolt nu al jaren rond op mindere radiozenders. Tony is zo’n echt PR-mannetje, een carrièrejager. “Ooit zal ik de grootste DJ ter wereld zijn”, zei hij op Radio London. Jajaja, dat zal wel – dacht de bemanning. Voor eigen rekening liet hij er naamjingles maken, die hij om de haverklap draaide. Later schreef hij z’n eigen autobiografie. Titel: “The living legend”. Naamsbekendheid, naamsbekendheid, naamsbekendheid – daar draaide het allemaal om. En Tony zong. Op de ene plaat na de andere. Oud Radio London-collega Kenny Everett stak er de draak mee, door ze te draaien in zijn Bottom 30 lijst, een hitparade van de slechtste platen ooit. Dan ga je liever beschaamd in een hoekje zitten, zou je zeggen, in de hoop dat iedereen de plaatjes uiteindelijk vergeet. Maar nee hoor, Tony liet zijn platen opnieuw uitkomen op CD. Het ideale kado voor iemand waar je een hekel aan hebt. LUISTER maar eens hoe erg het was.