18.01.2014 – In 1970 bracht het legendarische jinglebedrijf PAMS een nieuw pakket uit (# 39) dat ze de Sherwood-series noemden. Naar Lee Sherwood, op dat moment programmaleider bij WKNR in Detroit. En dat was een vaste klant van PAMS. De radiowereld was in verwarring, want het veranderde allemaal en waar ging het heen? De FM ging het winnen van de middengolf. Op FM hadden de freaks jarenlang hun gang kunnen gaan met muziek van de Gratful Dead en albums van Frank Zappa, daar luisterde toch nagenoeg niemand naar. Maar er werden steeds meer radio’s verkocht met AM én FM, en toen het publiek ontdekte dat FM superieur was, moesten de stations ook wel iets. Bij die hele transitie kwamen ook net enkele bijzondere groepen op, met de ‘betere’muziek, geen bubblegum pop meer, maar gelaagde songs. PAMS probeerde tegen de nieuwe stijl aan te schurken en stapte af van de harmonietjes in de zang van de jingles, maar liet twee solisten de centrale rol spelen. Het waren Cynthia Clawson en Jim Kirk en de jingles die ze zongen waren heel erg in de stijl van Crosby, Stills Nash & Young, Chicago, Blood Sweat & Tears, ook Beatles-riffjes van Abbey Road hoor je er in terug. Een echte stijlbreuk was het, want WKNR, roepnaam Keener 13, stapte af van het vaste logo – en dat was nog eens dubbel vloeken in de kerk. Heel gedurfd allemaal, maar het sloeg niet aan, het pakket werd nauwelijks aan andere radiostations verkocht. Zakelijk een zeperd dus, maar creatief gezien een interessante sprong voorwaarts. LEES HIER over Lee Sherwood, een oomzegger van hem maakte een mooie tribute aan deze beroemde DJ. Over Jim Kirk hadden we het deze week nog, scroll maar wat naar beneden. Hij werkt nog steeds hard en Cynthia zingt ook anno 2015 nog zoals ze gebekt is. Ze heeft een voorkeur voor het doorleefde Christelijke lied gekregen. HIER en HIER zijn daar voorbeelden van te horen.